ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στην Αθήνα (1997). Είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (2020).
Έχει συνεργαστεί στο θέατρο σε σκηνοθεσίες των: Σοφία Βγενοπούλου, Γεωργία Μαυραγάνη, Γιάννη Ρήγα, Κωνσταντίνο Ρήγο, Guy Στεφάνου, Θανάση Μεγαλόπουλο, Κωνσταντίνο Ασπιώτη, Έκτορα Λυγίζο κ.ά.
Έχει σκηνοθετήσει τη «Νύχτα λίγο πριν τα δάση», του Bernard-Marie Koltès στο Στούντιο, Οικονόμου 3.
Ως απόφοιτος του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης έχει λάβει γνώσεις πάνω στην
κλασική και στην παραδοσιακή μουσική.
Εμπειρία στην Εμψύχωση Εφηβικών ομάδων: Είχα την ευτυχία να γνωρίσω αυτό το είδος θεάτρου όντας ο ίδιος μαθητής στο Μουσικό σχολείο της Παλλήνης. Συμμετείχαμε τότε στο πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών «Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου» του οποίου καλλιτεχνική υπεύθυνη ήταν η Σοφία Βγενοπούλου. Το Φεστιβάλ αυτό επί της ουσίας ήταν μια γιορτή συνάντησης πολλών σχολείων και ομάδων από νέους ανθρώπους και η παρουσίαση των θεατρικών τους εργασιών, όπως είχαν διαμορφωθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς με την καθοδήγηση καλλιτεχνών. Αυτή η εμπειρία με γοήτευσε και μέσα στα επόμενα χρόνια, μαζί με έμπειρους ανθρώπους, βρέθηκα να συντονίζω και εγώ σχολικές ομάδες.
Αργότερα έγινα μέλος της ομάδας εφηβικού θεάτρου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών “Grasshopper Youth”, όπου ηθοποιοί και νέοι νέες καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες δημιουργήσαμε ένα θεατρικό ρεπερτόριο από νέους για όλους. Στα σπουδαστικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη , μαζί με τον Θανάση Μεγαλόπουλο, ηθοποιό – σκηνοθέτη – φίλο και έναν από τους ανθρώπους που με παρότρυναν στην εμψύχωση νέων ανθρώπων, δημιουργήσαμε το Εργαστήριο Εφηβικού Θεάτρου στον «Κήπο», το οποίο λειτουργεί και ανθίζει από το 2018 μέχρι σήμερα.
Στη μετέπειτα πορεία μου στο Εθνικό Θέατρο συμμετείχα σε προγράμματα του «Μικρού Εθνικού», κάνοντας θέατρο για εφήβους και νέους. Μέσα από τις παραστάσεις ανοίξαμε διάλογο με πολλά σχολεία μέχρι και με δομές προσφύγων.
Σημαντική εμπειρία για μένα είναι αυτή μέσω του προγράμματος «Κάνουμε θέατρο για την Ειρήνη», όπου συνάντησα νέους ανθρώπους, κατατρεγμένους από πολλές πλευρές του κόσμου και καταφέραμε να συνδεθούμε, να παίξουμε, να χαρούμε, να γνωριστούμε και να συνδημιουργήσουμε θέατρο εκεί όπου η λεκτική επικοινωνία και ο γλωσσικός περιορισμός έμοιαζε να είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο. Με λίγα λόγια έχω ένα βίωμα που με γεμίζει έμπνευση και πάθος.
Νιώθω ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που υπήρξαν δάσκαλοί μου: την Κατερίνα Αλεξιάδη, τη Σοφία Βγενοπούλου, τον Θανάση Μεγαλόπουλο, καθώς ήταν άνθρωποι που μου άνοιξαν δρόμους φωτεινούς και φυλάω μέσα μου εκείνες τις περιόδους της ζωής μου.
Αυτό το βίωμα λοιπόν, νιώθω ότι πρέπει να συνεχίσει να μεταφέρεται και αυτό φαντάζομαι και επιδιώκω. Επιδιώκω και φαντάζομαι μια ομάδα ανθρώπων που θα χτίσει ισχυρούς δεσμούς και θα δημιουργήσει τη δική της μικρή παρακαταθήκη, μια φιλία, μια ανάμνηση, μια εμπειρία, μια θεατρική παράσταση. Το θέατρο για μένα, άσχετα από το εάν γίνεται από νέους ή επαγγελματίες, είναι μια γιορτή, μια συνάντηση, ένα ταξίδι που θέλουμε να μοιραστούμε.