Η διδασκαλία στηρίζεται στην μέθοδο του δασκάλου και σκηνοθέτη Ανατόλι Βασίλιεφ και αφορά κυρίως τον αυτοσχεδιασμό στην ροή του κειμένου με βάση την ανάλυση για τις δράσεις των χαρακτήρων.

Το θέατρο είναι παιχνίδι. Ένα παιχνίδι φτιαγμένο με την αγάπη και την υπευθυνότητα που έχουν τα μικρά παιδιά όταν παίζουν. Στήνεται όμως με την γνώση και τις εμπειρίες των ενηλίκων παιδιών. Η αγάπη και η εμπιστοσύνη μεταξύ των ηθοποιών και η χαρά αυτών που παίζουν είναι το υπόστρωμα πάνω στο οποίο πατάμε για να δημιουργήσουμε.

Το ζητούμενο είναι πάντοτε η ελευθερία, στο σώμα, στην ψυχή και το μυαλό. Μέσα όμως σε όρια που θέτει ο συγγραφέας, ο δάσκαλος – σκηνοθέτης και η ομάδα. Ελευθερία μέσα σε πλαίσιο γεννά την καλλιτεχνική δημιουργία. Ελευθερία χωρίς πλαίσιο γεννά το χάος. Πλαίσιο χωρίς ελευθερία δεν γεννά τίποτα.